Poznaj nasz zespół
Justyna Sadurska-Wicher
Z potrzeby serca pomaganie innym sprawia mi ogromną radość i satysfakcję, jestem wdzięczna za to, że mogę robić to zawodowo. Lubię być sobą i lubię gdy to co robię ma sens. W relacji z drugim człowiekiem bazuję na autentyczności, poczuciu bezpieczeństwa oraz na wzajemnym szacunku.
Z wyksztalcenia jestem magistrem psychologii, magistrem doradztwa filozoficznego i coachingu, interwentem kryzysowym, psychoterapeutką w trakcie czteroletniego szkolenia psychoterapeutycznego w nurcie integracyjnym w Instytucie Psychologii Zdrowia. Prowadzę terapię indywidualną, konsultacje, poradnictwo psychologiczne oraz psychoedukację. Pomagam ludziom w zrozumieniu siebie, w rozwiązywaniu trudności związanych z doświadczaniem kryzysów, w budowaniu wartościowych relacji, w radzeniu sobie z lękiem i przeżywaniem trudnych emocji. Swoją pracę poddaję systematycznej superwizji. Wierzę, że człowiek ma w sobie wystarczające zasoby, żeby dobrze żyć, czasem tylko potrzebuje wsparcia, by móc w pełni z nich korzystać.
Marcin Wicher
W swojej pracy koncentruję się na budowaniu adekwatnego poczucia własnej wartości osób, z którymi pracuję oraz na zwiększeniu ich samoświadomości prowadzącej do realnego poczucia sprawczości i pozytywnej samooceny. Jestem zwolennikiem czerpania teorii z książek, wiedzy z doświadczenia, a mądrości z refleksji nad jednym i drugim.
Z wykształcenia jestem certyfikowanym specjalistą terapii uzależnień KBPN (nr certyfikatu SP/1023/2014) z ponad dwudziestoletnim doświadczeniem w pracy z osobami uzależnionymi, trenerem warsztatu umiejętności psychospołecznych, logoterapeutą, magistrem pedagogiki, psychoterapeutą w trakcie szkolenia psychoterapeutycznego w nurcie zintegrowanym w Szkole Psychoterapii Intra, którego bazą jest podejście humanistyczno-doświadczeniowe. Swoją pracę poddaję systematycznej superwizji. Jestem głęboko przekonany o potrzebie indywidualnego podejścia do każdego człowieka. Uważam, że sens egzystencji odkrywa się poprzez realizowanie wartości.
Viktor Frankl
„Współczesny człowiek ma za co żyć, ale nie ma po co żyć – ma środki, ale nie ma sensu.”.